Siem Klok, gewaardeerde exponent van Sporting Martinus

Moegestreden van de eerste heuse topper in de zondag tweede klasse, 4-2 winst thuis tegen ZSGOWMS, genoot clubman in hart en nieren Siem Klok (25) later op de avond, thuis op de bank van de WK topper Duitsland – Spanje. “We blijven na de wedstrijd nog altijd even hangen bij Martinus; het is gezellig en ik ken zo’n beetje iedereen bij deze club. Zeker nu het zo goed met ons gaat, is het genieten. Na deze gewoonte ga ik huiswaarts.”

Amerika

Voetballer Siem Klok werd op zijn derde levensjaar lid van Sporting Martinus. Klok groeide in en met de club op en speelde nagenoeg zijn hele voetballeven op Sportpark Overbrug. Hij zag in al die jaren onder zijn ogen een complete metamorfose ontstaan, zowel op het veld als daarbuiten. “Dat is vooral de laatste zeven seizoenen zichtbaar geworden”, vindt Klok. Toch maakte de robuuste verdediger, spelend met nummer 2, één keer een prachtig uitstapje: “Na de middelbare school heb ik in 2015 een tussenjaar genomen en naar college gegaan in de Verenigde Staten. Daar heb ik gespeeld voor Rocky Mountain College. Een wat kleiner college in een heel mooi gebied in de staat Montana. Dáár (in Amerika) is de aandacht voor de atleet groter. Fysiek ligt het sporten, dus ook soccer, in Amerika op een hoger niveau. Technisch ligt het niveau in Nederland weer hoger.”

Mijn club

“Toen ik terugkeerde in Nederland heb ik nagedacht wat ik wilde op voetbalgebied. Doorgaan op een hoger niveau of weer aansluiten bij Martinus. Ik koos voor mijn club. Ik ben hier opgegroeid. Er heerst een goede sfeer, het voelt vertrouwd. Ik heb altijd veel plezier gehad bij Martinus, een heel gezellige club. Ik vind het extra leuk dat ik vanaf klein jongetje mezelf zo heb kunnen ontwikkelen en opwerken binnen de vereniging en nu in het eerste mag spelen. Hier bij Martinus liggen veel goede herinneringen. In de jeugd hadden we eens per jaar een buitenlands toernooi, zo ontzettend gezellig. Na de middelbare school valt het grotendeels weg. Het versplintert, iedereen kiest zijn pad. Velen gaan elders studeren. David Kasse, nu nog spelend in onze tweede selectie, was er toen ook al bij. Hij is de enige overgeblevene met wie ik in de jeugd heb gevoetbald.”

Knokken

“Ik ben gestart in het tweede elftal onder de leiding van Ronald Renzema, die overigens nog steeds voor die groep staat. Ik heb me via het tweede elftal in het eerste kunnen knokken. Ik speelde zeker niet veel in het begin en zat soms ook op de bank. Ik werd ook nog eens teruggeworpen door een nare kruisbandblessure in 2018. Ik moest me echt terugvechten in de selectie en weer mijn plekje verdienen. Het afgelopen anderhalve seizoen heb ik veel gespeeld. Ik start gelukkig iedere week in de basis. Natuurlijk word ik ook weleens gewisseld. Het is soms een flinke puzzel voor de trainers. Ik snap ook wel dat andere jongens moeten gaan spelen. Dat hoort er ook bij.”

Klok, inmiddels algemeen assistent fysiotherapeut, is nog van de ‘oude stempel’: “Vroeger speelde ik altijd centrale verdediger. Ik vond het een heerlijke positie, een combinatie van facetten van verdedigen. Uiteindelijk ben ik omgeschoold tot rechtsback, nadrukkelijk geen wing-back, toen ik bij de selectie kwam. Dat was mijn kans om echt in het eerste te kunnen spelen. Het verdedigende werk is mij op het lijf geschreven, dat vind ik ook echt het leukste om te doen. Ik kan goed rugdekking geven, omdat ik in staat ben het spel goed te lezen. Daarnaast ben ik kopsterk, zo pik ik af en toe mijn goaltje aanvallend mee. Ik mag graag mee naar voren gaan met standaard situaties en de trainer herkent dat ook. Het belangrijkste vind ik dat ik speel, desnoods op het doel als het moet.”

Tradities

“We doen veel samen bij Martinus. Ik vind dat we een grote goede groep hebben. Het eerste en tweede starten altijd samen de training, de warming-up. Vaker gaan we uit elkaar omdat we tactische zaken trainen, team specifiek. Na elke wedstrijd blijven we altijd even in de kantine, sowieso bij thuisduels. Het is goed voor de sfeer. Voor corona tijd gingen we op trainingskampen, nu organiseren we gezellige teamdagen in Nederland. Een andere leuke activiteit is dat we met een grote groep lootjes trekken met Sinterklaas, een oude traditie uit de selecties die de oudere garde probeert over te brengen op de jonge generatie of nieuwe jongens. Iedereen wordt daarbij betrokken. Ja, we maken er iedereen warm voor. Daarnaast wordt er goed naar ons geluisterd, ook dat is een vorm van teambuilding. We geven aan bij de staf wat goed gaat en wat beter kan. We hebben een erg goede staf vind ik, alles in samenwerking met de spelersraad. We kunnen en mogen alles zeggen. We hebben echt een stem in het geheel. Er zijn de laatste jaren ook grote stappen gezet, in en rondom de selecties. Dat werpt zijn vruchten af, zichtbaar als je kijkt naar de resultaten.”

De derby, een speciale wedstrijd

Aanstaande zondag 4 december staat de Amstelveense Derby tegen RODA’23 op het programma. Er zijn teams die elkaar als erfvijanden zien; tussen sommige clubs lopen de emoties ongezond hoog op. Soms ligt daar een politieke achtergrond aan ten grondslag; denk aan Barcelona en Real Madrid. Soms regionaal; denk aan Vitesse en NEC, en soms mentaliteit: arbeiders tegen de handige jongens: Feyenoord en Ajax. Bij échte topteams is de standaard: winnen is normaal! Alles wat minder is, is onvoldoende.

Ook Klok kijkt reikhalzend uit naar deze speciale wedstrijd: “Dat speciale gevoel voor een derby verdwijnt nooit. Ten eerste is deze al 4, 5 jaar niet meer geweest. Ik heb deze wedstrijden in de jeugd natuurlijk wel gespeeld, maar bij het eerste nog maar twee keer. Eén keer zat ik op de bank en viel helaas niet in. De tweede wedstrijd was een uitduel. Ik mocht toen spelen. We wonnen met 1-2 in een gelijkgaande wedstrijd en Ralph Jurka maakte toen de winnende. Wat me bijstaat is een wedstrijd met vuurwerk, fakkels en veel publiek. We zullen zondagmiddag weer prettig verrast worden. Ik heb al enkele plannetjes gehoord. Ik ben zeer benieuwd. Veel supporters gaan mee, veel jeugd ook. Wij hebben echt een heel leuk team. Mensen die invallen komen er sterk in, dat zagen we zondagmiddag weer met bijvoorbeeld Ralph Jurka. We hebben onszelf in een mooie positie geknokt om erin te gaan tegen RODA’23. Ik heb er sowieso erg veel zin. Deze week gaan we lekker trainen, toewerken naar deze wedstrijd. Ik verwacht een leuke pot voetbal. We staan zeven punten voor, RODA’23 zal dus wel moeten. Het blijft een derby, waarin de wedstrijd alle kanten op kan. We zetten in elk geval voort wat we aan het doen zijn. Vorig seizoen was al mooi en nu draaien we in de top van de tweede klasse mee. Hoe mooi is dit voor mij als clubjongen!”