Voormalig AMVJ-Trainer Hassan Azoum krijgt te maken met racisme

Zaterdag won de ploeg van Azoum (HCSC) in de derde klasse A met 4-1 van Opperdoes. Azoum werd op harde wijze duidelijk gemaakt dat hij ‘Terug kan naar zijn eigen land.” In zijn geval is dat Tunesie. Op Facebook reageert de trainer over het voorval dat hem behoorlijk heeft aangegrepen.

“Ik woon al 28 jaar in Nederland en heb gisteren iets meegemaakt wat ik nooit eerder openlijk meegemaakt had. Ik schrok zo hard ervan dat het mijn weekend stillegde en wil dit op deze manier met jullie delen.”

Het voorval:

“Ga terug naar je eigen land”, schreeuwde een collega voetbaltrainer me toe tijdens een voetbalwedstrijd van afgelopen zaterdag bij mijn club HCSC uit Den Helder. Dit liet me in eerste instantie koud, zeker omdat het me ontging en omdat ik me meer op het spel van mijn team concentreerde. Later realiseerde ik me dat dit de eerste keer was dat ik zulke woorden/opmerkingen aan mijn hoofd geslingerd kreeg. En dat hoort niet bij sport thuis en zeker niet uit de mond van een trainer coach.

De reactie:

Het waren spontane opmerkingen die uit het onbewuste kwamen van deze man die zichzelf niet kon bedwingen en de tijd had om alles te kunnen zeggen en opmerken in relatie tot het spel en niet in relatie tot mijn persoon of achtergrond.

Hij had ook na afloop van de met 4-1 verloren wedstrijd zijn excuses kunnen aanbieden. Hij had daarna kunnen bellen om het voorval te bespreken. Maar dat deed hij niet. In tegendeel, liep hij demonstratief naar mijn assistent-trainer en speler om te vertellen dat hij mij geen hand gaat geven omdat ik diep in de tweede helft (zijn opmerking was in de eerste helft) me niet haastte om de tweede bal in het veld te brengen.

De analyse:

De opmerkingen van deze collega zeggen wel veel over onderhuidse gevoel, onbekwaamheid, armzalige communicatie en haatdragendheid. Tot het moment van de opmerking, was deze man al met de scheidsrechter bezig en had toen al geen goede vocabulaire voorhanden. Symptomatisch genoeg gold dit ook voor zijn manschap: “zo vader, zo zoon” zou je kunnen zeggen.

De aanleiding tot deze oproep tot vertrek uit Nederland was in de ogen van deze man mijn contextuele opmerking na zijn appelleren voor buitenspel: “Trainer! hoe kan je zien dat het buitenspel was vanuit de dug-out”. De aanleiding en de oproep staan dus in schril contrast met elkaar en kunnen volgens de 3de wet van Newton nooit aan elkaar gelijk gesteld worden. Want Actie is hier ongelijk aan de reactie.

De maatschappij verandert en waar vroeger deze racistische opmerkingen alleen te verwachten waren van claustrofobische onbenullen, lijkt nu haat een gemeengoed die wij links en rechts verspreiden om ons eigen tekortkomingen (waaronder jalousie, angst, afgunst,…etc) te camoufleren.

Ambassadeurs van respect in de sport:

Als trainer, coaches, leiders, bestuursleden niet in staat zijn om respect te tonen zouden ze nooit in hun geledingen dat kunnen afdwingen. Dan is elke affiche of poster of slogan die in je club hangt maar een lachertje of een marketing item om te laten zie dat je erbij hoort.

Deze collega trainer coach was blijkbaar zo gekwetst door zijn nederlaag dat hij controle over zichzelf verloor. Hij was niet in staat om het juiste voorbeeld te geven aan zijn team en de juiste ambassadeur te zijn van zijn club en zijn sport. Ik vraag me af of hij ook dit soort opmerkingen plaatst aan het adres van zijn spelers als hij boos en geëmotioneerd is? Zouden zijn zonen die in het team voetballen dit gedrag overnemen of juist hiervan de dupe zijn? Zou de hele club dit gevoel/gedrag delen en goedkeuren?

Rentmeesterschap:

Ik ben een wereldburger: Mijn land is de hele wereld en zal overal waar ik ben mij thuis voelen met behoud van mijn roots op mijn manier. Ik zal altijd mijn bijdrage, participatie en verantwoordelijkheid serieus nemen ongeacht waar ik ben. Dit is namelijk wat me geleerd is door mijn ouders, door mijn godsdienst, in Marokko op school en door mijn omgeving waarin ik opgegroeid ben.

Het draait om rentmeesterschap en bijdrage. Het draait om wat je doet en niet om waar je vandaan komt. Het draait om wat je zaait en niet om wat je oogst. Het draait om het geven en niet om het nemen.

Dit is wat mijn lieve ouders, twee immigranten uit het Marokkaanse Rif gebergte, mij altijd geleerd hebben.

Ze hoefden hiervoor niet op school te zitten en geen hoge diploma’s te halen om dit aan mij door te geven. Ze zijn niet minder dan de ouders van deze collega voetbaltrainer en vele andere ouders, zelfs met hun ietwat conservatieve levensopvatting, de lange baard van mijn pa en het schattige hoofddoekje van mijn ma.

De wereld is van iedereen:

Ik ben een wereldburger en maak onderdeel van Nederland en dat zal ik blijven, zoals mijn kinderen dat zijn en de generaties die gaan volgen. En ook zij zullen hun positieve bijdrage gaan leveren aan de wereld omdat het ook bij hun zal gaan om zaaien.

Zwart, geel of wit. Moslim, Christen, Jood, Hindoe, Boeddhist of Atheïst. Homo of Hetero. Man of vrouw… het glas is half vol, de cake is groot genoeg voor iedereen en het feest is voor iedereen. Laten we elkaar respecteren en durven met elkaar te leven en te delen. Respect is niet alleen een embleem die we op de mouwen opspelden of een loze kreet die door een stichting of verenging in het leven is geroepen, het is een levensopvatting om een betere wereld te maken. Zo laten we elkaar helpen om te zaaien.

Persoonlijke boodschap aan deze collega:

En collega trainer! Ik hoop dat je geschrokken bent van wat je zei en dat je dat niet zo meende en anders wens ik je veel sterkte want ik ga nergens heen en ik denk dat ik zelfs zonder een geboren Nederlander te zijn..meer Nederlands ben dan velen…

Hassan Azoum, trainer HCSC
Foto Noord Holland Dagblad

Blijf op de hoogte en volg ons via Facebook, Instagram en Twitter!
▼Bezoek ook de clubpagina(s)