Zeeburgia klopt Purmersteijn

Zeeburgia ontving Purmersteijn op sportpark Middenmeer in Amsterdam-oost en kwam al vroeg op achterstand. De ploeg van trainer Mike Kolf vocht zich echter terug en wist diep in blessuretijd zelfs de winst te pakken, het werd 2-1.

Beide ploegen begonnen de wedstrijd met goede moed en het was gelijk duidelijk dat de spelers niet bang waren om hun tenue vies te maken, er werd vanaf het begin op het scherpst van de snede gespeeld. Er waren echter pas vijf minuten gespeeld tien Purmersteijn al op 0-1 stond. Daniël Schermer werd met een dieptepass weggestuurd en maakte geen fout oog in oog met de keeper.

Enkele minuten later was het weer Schermer die opdook voor Zeeburgia keeper Jurgen Belfor, die ditmaal wel redding kon bieden. Het duurde eventjes voordat Zeeburgia in de wedstrijd kwam en wat van zich liet zien via de flanken. Nabil el Gourari viel gelijk op als linksbuiten. De vleugelspeler liet zich een aantal keer zien, maar niet altijd even positief. Hij ging enkele malen iets tè makkelijk naar de grond volgens scheidsrechter de Groot en hier viel wel wat voor te zeggen. De wedstrijd werd steeds grover en er viel hier en daar een gele kaart, de scheidsrechter vond het zelfs nodig om beide captains even toe te spreken.

Even later viel El Gourari in positieve zin op, door na een half uur spelen de eerste echte kans van Zeeburgia te creëren. Vijf minuten later schiet hij weer gevaarlijk op doel en vlak voor rust weet hij zelfs, misschien ietwat gelukkig, de 1-1 te scoren.  Dan krijgt Purmersteijn in een hectische slotfase van de eerste helft nog de kans om iets terug te doen via Schermer, maar ditmaal weet hij niet af te maken oog in oog met de keeper. De bal was binnen no time weer aan de andere kant van het veld, waar Edwin Milton ook niet wist af te maken voor Zeeburgia.

Na rust ging Zeeburgia verder met het aanvallende spel waarmee zij de gelijkmaker voor rust hadden geforceerd en el Gourari ging ook verder met het tarten van zijn tegenstanders, zo passeerde hij met een beweging twee verdedigers in een klap en was hun enige redding nog om el Gourari opzichtig aan zijn tenue te trekken. Purmersteijn kwam de tweede helft bijna niet meer aan aanvallen toe en moest zich concentreren op dode spelmomenten en counters. Zeeburgia creëert nog een handjevol kansen, waarvan de mooiste misschien wel een vrije trap was van Rawley Rozendaal, die hij mooi op de paal draaide. Ondertussen waren er maar liefst zeven kaarten uitgedeeld, waarvan vier voor Purmersteijn. ‘Dat is de enige manier waarop ze ons kunnen bedwingen’ zo blikte Mike Kolf later op de wedstrijd terug.

De slotfase van de tweede helft was zo zinderend als die van de eerste, en de gemoederen liepen hoog op, helemaal na een stevige sliding ten hoogte van de middellijn, onder de neus van beide trainers. Er werden woorden over en weer gewisseld, en de wedstrijd kon weer verder gespeeld worden. Ook El Gourari was betrokken bij dit conflictje, hoe kan het ook anders, waarbij hij zijn trainer adviseerde om zich ‘niet tot het niveau van hem (Constantijn Schouten, trainer Purmersteijn) te verlagen.

 

Twee minuten later was de opvallendste speler van de dag echter alweer voor het doel te vinden, waar hij in de allerlaatste minuten ook de 2-1 voor zijn rekening te nemen. De ontlading was groot en El Gourari sprintte met gespreide armen richting zijn trainer, terwijl Purmersteijn trainer Schouten zich beklaagde bij de arbitrage. Er was wat twijfel over het wel of niet buitenspel was, zoals wel eerder in de wedstrijd, waarbij opviel dat beide grensrechters niet helemaal onpartijdig leken. De winst was echter voor Zeeburgia en el Gourari, en Purmersteijn vertrok, misschien ietwat gefrustreerd, weer richting huis.

Verslag: Daan de Graaf
Foto’s: Antonio Diaz de Oli